My Trillionaire Boss is my Baby Daddy (Klaire Limson) novel Chapter 137

Kabanata 137

“Ough… ituloy mo lang ‘yan…” Napapikit si Rage habang ginagabayan ang balakang ni Klaire sa ibabaw ng kanyang mga hita. “Lumalakas na ang loob mo ah…”

Hindi pinansin ni Klaire ang mga salita ng asawa. Nakatuon lamang siya sa sariling kasiyahan. Ngunit hindi rin nagtagal ay napagod siya sa gano’ng posisyon–nakaluhod at ang mga paa niya ay sumasagi sa mga batong nasa ilalim ng pool.

“Pagod na ako…” mahina niyang ibinulong at bumagsak ang katawan sa dibdib ni Rage.

Marahang hinaplos ni Rage ang buhok niya gamit ang basang kamay. Hinintay lamang nito na bumalik sa ayos ang panghinga niya, pagkatapos ay tumayo ito at hinila siya.

“Tumalikod ka,” utos ni Rage.

“Aaahh…” Napangiti si Klaire nang maramdaman niya ang kahabaan ng asawa sa kaloob–looban niya. Mas malalim ang pagkakabaon nito kaysa noon.

Gustung–gusto niya ang posisyon nila, ang mga ungol niya ang namutawi sa paligid. Pero kahit na sarap na sarap, hinahanap–hanap pa rin niya ang mukha ni Rage na busy sa likuran niya.

“A bad wife must be punished.”

Inipon ni Rage ang mahahabang buhok ni Klaire at hinila ang mga ‘yon nang bahagya. Ang isa pa niyang kamay ay naglakbay sa batok ni Klaire at mariing hinawakan ‘yon, hindi para saktan ito kundi upang iparamdam ang kontrol.

Ang mga labi niya, na kanina pa hindi kumikilos, ay nagsimulang basain ang leeg, batok, at balikat ni Klaire nang hindi humihinto sa paggalaw ng katawan. Patuloy ang nakakaakit na ungol ni Klaire, na napapasinghap, pikit at dilat sa sarap. Hinawakan niya ang baba ni Klaire para paharapin ito sa gilid, at saka sinakop ang matamis nitong mga labi.

Ang malalakas na pagsabog ng tubig sa gilid ng pool ay patunay sa marahas at galing ni Rage habang inaangkin ang asawa. Para siyang tren na hindi mapipigilan, mabilis ang bawat bayo at kontrolado ang bawat sandali.

Napapahiyaw naman si Klaire sa mabilis na galaw ni Rage. Minsan ay bumabagal ang gaalaw niya, napapapikit at ninanamnam ang pag–iisa ng katawan nila, dahilan para mabitin nang husto si Klaire.

Isang mahaba at matinis na ungol mula kay Klaire, kasunod ng pigil na daing ni Rage, ang naging indikasyon ng pagtatapos ng pagtatalik nila.

Agad na sinalo ni Rage ang nanghihinang katawan ni Klaire.

‘Bakit ba parang nawawala ako sa sarili kapag kasama ko siya?‘ tanong ni Klaire sa sarili, namumula ang mukha nang matanto kung paano niya inakit ang asawa.

Ilang saglit pa, magkayakap na sila habang nilalasap ang init ng tubig na nagpapa–relax sa mga katawan kanila. Paminsan–minsan ay hinuhugasan ni Rage ang kanilang katawan, at marahang minamasahe ang balikat niya.

“Gusto mo pa bang pumunta sa unang araw ng festival?” tanong ni Rage, nag–aalangan kung dapat pa ba silang lumabas o ipagpatuloy na lang ang kanilang ‘sariling selebrasyon‘ sa kwarto.

1/2

Kabanata 137

+25 BONUS

“Sayang naman. Nandito na rin tayo, gusto ko pa ring makita.”

Hinalikan ni Rage ang mga labi ni Klaire na malapit nang ngumuso.

“Alright.”

Matapos maligo’t mag–ayos, kumain silang dalawa sa kanilang balcony habang pinapanood ang papalaking bilang ng tao sa labas. Nakalatag na ang mga food stall at mga pa–games para sa mga bata.

“May night market din buong linggo. Magbebenta sila ng local food, handicrafts, at may mga palaro para sa bata at matatanda. Bukas, magkakaroon ng mga rides sa bakanteng lote na gagamitin mamayang gabi para sa program,” paliwanag ni Rage at itinuro ang bahagi kung saan abala ang mga taong nakasuot ng traditional

costumes.

Nagkuwentuhan pa sila hanggang hapon. Paglabas nila ng hotel, nagsisimula na ang parada.

Magkahawak–kamay silang sumama sa agos ng tao. Namangha si Klaire, dahil ito ang unang beses na nakakita siya ng ganoong kasigla at ka–kulay na parada. Dati ay ayaw niyang bumiyahe nang malayo, mas pinipili niyang magbabad sa pag–aaral.

Ngunit napagtanto niyang hindi pala masama ang makihalubilo sa mga tao. Lalo na’t palaging nariyan si Rage upang protektahan siya, kahit sa maliliit na problema.

Ito ang nagiging panangga niya kapag nagsisiksikan na ang mga tao, o kapag may ilang kalalakihang na sinasadyang magpapansin sa kanya.

Pagdating nila sa plaza, nasilayan nila ang performance ng mga lokal doon na suot–suot ang costumes ng mga naglalakihang bulaklak, pati na rin ang madamdaming pag–awit ng choirs.

“Ang ganda ng mga bulaklak!” manghang sabi ni Klaire.

Hindi siya narinig ni Rage. Bukod sa maingay sa paligid, tila malalim ang iniisip ng lalaki. Hanggang sa hinila ni Klaire ang braso niya, dahilan upang bumalik ito sa ulirat.

“Ano bang iniisip mo? Tapos na ang event. Gusto kong pumunta sa night market.‘

>>

Isinuksok ni Rage ang mga daliri niya sa pagitan ng mga daliri ni Klaire, at naglakad palabas ng lote kung saan nagsisialisan na ang karamihan.

“Huwag ka naman magmadali. Mahaba pa ‘yung gabi. Masakit na ang mga binti ko,” reklamo ni Klaire.

“Should we go back?”

“Bakit ba nag–aapura ka na bumalik? Wala pa akong nabibili rito… Gusto ko pang kumain…”

>>

Hinintuan ng mag–asawa ang bawat food stall. Tinikman nila ang iba’t ibang pagkain na talaga namang

nakakatakam.

212